Üniversitedeyken çoğunlukla Emrah ile okula gidip gelirdik. Vaktimizi de beraber geçirirdik genelde. Yine Emrah ile okula giderken görme engelli bir öğrenciye denk gelmiştik. Yardım edelim diye kendisine hareketlendik ve koluna girdik. Tabi yolculuğumuz boyunca muhabbet ettik. Biz kendi fakültemize gelince ayrıldık. Zaten dışarıdaki trafiği atlatınca okulun içerisinde gitmesi daha kolay oluyor.
Aradan uzun zaman geçti, 1-2 yıl kadar. Biz yine kendisini gördük Emrah ile beraber okuldan çıkarken. Tekrar yardımcı olmaya çalışmıştık. Yürürken konuşuyorduk ki kendisi ben sizin sesinizi hatırlıyorum dedi. Biz çok şaşırmıştık, bizi hatırlayabileceğini düşünmüyorduk. Hep söylenen bir şey vardır; bazı duyuları noksan olan kişilerde diğer duyularındaki gelişmelerin daha fazla olması şeklinde. O zaman bu hissi ve gerçekliği yaşamıştık.
Eğer siz de bir duyunuzda eksiklik olmadan hafızanızı geliştirmek isterseniz ise 90’lardan size tavsiyem;
